O MNIE | ewadanela

EWA DANELA BURDON

Tak wyglądałam rozpoczynając podróż „Stad i Stamtąd”. Czarnobiała Ewa, z nadzieją na kolorowe życie. Zagubiona i przestraszona Ewa, desperacko kreśląca pierwsze zdania w turkusowym pamiętniku. Tym samym który, cztery dekady później, stanie się

przyczynkiem i inspiracją do napisania książki którą, mam nadzieję, zechcesz przeczytać.

Tak wyglądam teraz. Wzrok mi nieco osłabł, włos płomienną rudość utracił, ale miłość do kolorów pozostała.

Teraz pora na tak zwane „oficjalne bio” autora.

W rozlicznych wydawnictwach, które odwiedziłam, dawano mi zawsze tę samą, stanowczą radę. Czytelnik, zanim po jakąkolwiek książkę sięgnie, oczekuje tak zwanych „konkretów” na temat jej autora. Te „konkrety” zaś, koniecznie trzeba prezentować w 3-ciej osobie, czyli… bezosobowo. Ach te biografie pełne meritów. Targowisko próżności tytułami okraszone, tworzone tylko po to, by się nagadać, nic o sobie nie mówiąc. Pozwalam sobie na to gdyż wiem, że ci którzy przeczytają „Stąd i Stamtąd”, poznają prawdziwą i nieocenzurowaną Ewę i jej drogę od bohatera do zera… i z powrotem…?

A zatem do rzeczy. W 3-ciej osobie!

Ewa Danela Burdon. W jej żyłach płynie polska, niemiecka i francuska krew. A zatem autorka jest mieszanką polskiej anarchii, niemieckiej dyscypliny i francuskiej arogancji. Przewrotny los wysłał ją nad fiordy, które już od 40 lat z ręki jej jedzą. Ma na swoim kącie jeden top sukces, a właściwie to trzy: dwóch super synów i jednego męża. Też super! Jako kobieta „światowa” włada wieloma językami. Ojczystym polskim, który jak perłę pielęgnuje. Angielskim, bo wypada. Norweskim, bo należy znać język kraju, w którym się żyje. Rozumie szwedzki i duński. To nie jest wielki wyczyn, bo jak się dobrze zna norweski, to te dwa pozostałe, po prostu same wskakują do głowy. Rosyjski, no bo za jej szkolnych czasów, czyli komuny mrocznej, był to jedyny (oprócz łaciny, która choć martwa, czasem się wciąż przydaje), obowiązkowy „obcy” język, którego w polskich szkołach nauczano. Zna też hiszpański, bo piękny i melodyjny.

Wyksztalcenie ma niezłe choć, jak to w życiu bywa, niekoniecznie przekładające się na to, co w życiu robiła. Trzy, kurzem pokryte dyplomy magistra (ten z UW nawet z wyróżnieniem!) z dziedzin wszelakich: od dziennikarstwa, poprzez politologię, zarządzanie międzynarodowym biznesem i komunikację wielokulturową, gdzieś po szufladach się błąkają. Tak samo jak rozliczne akredytacje, certyfikaty (jak np. ten na członka Rad Nadzorczych, który w życiu jej się do niczego nie przydał) i inne „ważne dokumenty” potwierdzające, że Ewa szkolnych ławek nie omijała, głęboko wierząc, że dzięki nauce sięgnie tam, gdzie wzrok nie sięga…. A może stawianie na rozwój szarych komórek, miał ją ze wschodnioeuropejskich kompleksów wyleczyć ? „Kurowała” się zatem w Oslo Business School BI, Henley College, European Business School w Brukseli, European Center of Business Excellence w Leeds, Hofstedet Centre w Helsinkach. Kuracja okazała się częściowo skuteczna, gdyż umożliwiła Ewie pisanie (ze zrozumieniem;) artykułów na tematy związane z biznesem i uczestniczenie, w roli prelegenta, moderatora i panelistki, w konferencjach i sympozjach międzynarodowych. Ulubione tematy? „Kultura zjada strategię na śniadanie” i „Zarządzanie plotką”.

Długie życie, wiele odsłon. Polskie Radio. Norweska telewizja i prasa. Stowarzyszenia i organizacje pozarządowe. Państwowe „posadki”. No i korporacja. Przez duże „K”. Ewa utwierdza się, że ma jednak duszę „kontrolowanej anarchistki” i woli robić rzeczy jak Frank Sinatra: „My way”. Po swojemu. Zakłada zatem własną firmę doradczą Perfect Connection. Włącza się w działalność Norwesko-Polskiej Izby Handlowej w Oslo, NPCC, będąc jej wieloletnim prezesem.

Żeby podziękować losowi za to, że na jej drodze niełatwej (a czy są łatwe?) postawił tylu cudnych i dobrych ludzi, włącza się w działalność wspierającą tych, którzy potrzebują pomocy tak mocno, jak ona sama kiedyś potrzebowała. Zakłada pierwszy Międzynarodowego Klubu Rotary w Oslo, inicjując program stypendialny dla studentów Uniwersytetu Rolniczego Sylhet w Bangladeszu. Z własnego doświadczenia wiedząc, że czas poświęcony drugiemu człowiekowi i cierpliwe słuchanie są darami nie do przecenienia, odwiedza stypendystów na kampusie w Bangladeszu. Niezapomniane! Za działalność na rzecz tych, którym w życiu pod górkę… otrzymuje medal Paula Harrisa. Duma!

Współorganizatorka i prowadząca Szczyt Ekonomiczny w Oslo z udziałem Króla Norwegii Jego Wysokości Haralda V. Jego Wysokość zaprosił ją na kolację do swego pałacu w sercu Oslo. Naprawdę! Ale nie solo, ma się rozumieć. Król zaprosił wielu - i tu bądźmy szczerzy - dużo ciekawszych od Ewy Polaków, jak na przykład Panią Justynę Kowalczyk.

P.S Ewa ma brązowy pas w karate doshin-kan. Nie wiem czemu tym się chwali. Może na wszelki wypadek?

Linki do najchętniej czytanych artykułów autorstwa Ewy Daneli Burdon:

https://bank.pl/skandal-w-norwegii-straty-kontrolowanego-przez-panstwo-koncernu-rowne-rzadowej-pomocy-na-walke-z-covid-19/?id=326891&catid=25926

https://alebank.pl/norweski-klopot-z-kandydatem-na-szefa-najwiekszego-na-swiecie-funduszu-emerytalnego/

https://bank.pl/covid-czy-rzad-norwegii-pomaga-tylko-bogatym-i-wplywowym-przedsiebiorcom/?id=352606&catid=25926

https://bank.pl/dlaczego-norwegia-przeznacza-1-mld-dolarow-na-wynalezienie-szczepionki-przeciwko-covid-19/?id=325836&catid=25926

https://bank.pl/koronawirus-w-norwegii-i-praca-polakow/?id=324576&catid=28090

https://bank.pl/koronawirus-w-norwegii-jaka-pomoc-dla-firm-i-pracownikow/?id=323340&catid=25926

Chcesz posłuchać "dzisjejszej Ewy"? Oto niektóre z rozmów z Moją Norwegią:

youtube.com/ewadanela burdon

Który Norweg ma najwięcej pieniędzy:
https://www.bing.com/videos/riverview/relatedvideo?&q=youtube.com%2fewadanela+burdon&&mid=777B1B11A2F5BC961A69777B1B11A2F5BC961A69&&FORM=VRDGAR

Norwegia bez pracowników:
https://www.youtube.com/watch?v=KcOYyKJK-vc